Veysel Çıkmazı

Veysel Çıkmazı

Günümüze sadece adı kalmış olan meşhur Veysel Çıkmazı'ndasınız.

Bu çıkmaz sokak, meyhane kültürünün kentte en güzel yaşandığı yerlerden biriymiş. O zamanlar Veysel Bey tarafından yönetildiği için Veysel Hamamı Sokağı olarak bilinirken, 1960 yılında hamamın kapanmasıyla sadece Veysel Çıkmazı olarak anılır olmuş.

Cumhuriyet öncesinde burada bulunan meşhur Bahçeli Gazino, sonradan Şen Türk Gazinosu'na dönüştürülmüş. Cumhuriyet'in ilanından sonra, sokakta ilk meyhaneyi 1926'da Halit Ferit Bey, Adalar Meyhanesi adıyla açmış. Aynı yerde sonraları Ferit Baba Meyhanesi olarak bilinen yerin müdavimleri arasında her akşam evine gitmeden önce bir tek atan Halikarnas Balıkçısı ile kendine özel yaptırdığı maydanozlu köftesiyle gazeteci Özdemir Hazar da bulunuyormuş. Ferit Baba'nın Meyhanesi'ni, 'meyhanemiz ramazanda nöbetçidir' yazılı pirinç tabelasıyla da hatırlayanlar var.

1960-1980 yılları arasında Veysel Çıkmazı altın çağını yaşamış. Bir ara meyhane sayısı, Ay, Teknal gibi unutulmaz mekânlarla 15'e kadar çıkmış. Şükran Oteli'nin bu sokağa da bakan ünlü lokanta ve meyhanesi 1998'e kadar hizmet vermiş.
Bir zamanların Kemeraltı'nı anımsatabilmek adına... 'Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir geliyor, Hükümet Konağı'nın oradaki çınar ağacına filesini asıyor, gidiyor Kemeraltı'na. Herkese 'merhaba' diye diye en son Veysel Çıkmazı'na geliyor. Herhangi bir lokantayı seçiyor o gün, nereye oturacaksa... Belli bir saat orda kalıyor, demleniyor. Eşiyle ahbabıyla sohbet ediyor. Ondan sonra çıkıyor oradan, çınar ağacından alıyor filesini, tramvaya biniyor, evine gidiyor...'
Herkesin birbirini tanıdığı, akşam dükkânını kapatan esnafından gazetecisine, kitapçısından sanatçısına İzmirlilerin keyifle bir araya geldiği Veysel Çıkmazı'nda bir kültür sona ermiş durumda.